«تيلاپياي نيل»؛ آزموده را آزمودن خطاست

به گزارش ايران تودي ، در اواخر ژانويه سال جاري ، مجوز بيماري تيلاپيا به حالت تعليق درآمد. دليل آن شكايت نامه اي بود كه در نامه اي به رئيس مجلس از رئيس آژانس حفاظت محيط زيست ، عيسي كلانتري و معاون آژانس توسعه محيط زيست ، مديريت ، قانونگذاري و پارلمان ، عسگر دانشيان ارسال شد. مدير محيط زيست دريايي و تالاب ها. اين سازمان تأكيد كرد كه تا زمان تحويل پرونده و اعلام حكم نهايي بايد از هرگونه مجوز جديد در زمينه كشت ماهي تيلاپيا جلوگيري شود.

صدور مجوز براي پرورش ماهي تيلاپيا به سال 1397 برمي گردد. با اين حال ، در سال 2008 ، 10 سال قبل از اين تاريخ ، طبق توافق نامه اي بين سازمان حفاظت از محيط زيست و موسسه تحقيقات شيلات ، ماهي تيلاپيا نيل به عنوان يك طرح آزمايشي وارد مركز تحقيقات آب شور در بافق ، استان يزد شد.

حسين وليحاني ، متخصص و محقق در مورد آبزيان غير بومي ، در مصاحبه با ايران تودي در اين باره مي گويد: پس از آنكه تيلاپيا رود نيل به عنوان يك طرح آزمايشي در دهه 1980 به كشور آمد ، علي رغم تلاش سازمان شيلات و م Instituteسسه تحقيقات شيلات ، اين پروژه تا پايان دوره يازدهم رياست جمهوري در مقياس كوچك باقي ماند. پروانه كشت ماهي تيلاپيا. آژانس حفاظت امنيت به دليل مشكلات زيست محيطي اين درخواست را تأييد نكرد.

تيلاپيا يك گونه آبزي است كه به طور گسترده در برخي مناطق جهان ، از جمله آسياي شرقي و آمريكاي جنوبي رشد مي كند. به دلايل مختلف از جمله انگيزه اقتصادي ، سازمان شيلات ايران نيز توليد ماهي تيلاپيا را در پرورش آبزيان تشويق مي كند و به گفته اين كارشناس محيط زيست ، در سال 1397 عليرغم مقاومت و مقاومت كارشناسان و كارشناسان محيط زيست ، سازمان و پژوهشگران ملي و محيط بانان ، آژانس حفاظت از محيط زيست ، مجوزهاي پرورش ماهي تيلاپيا را در استان هاي مركزي كشور صادر كرده است.

تيلاپيا گونه اي مهاجم محسوب مي شود

اين كارشناس و پژوهشگر غيربومي آبزيان در پاسخ به س ISال ايران تودي كه آيا واردات اين گونه براي آبهاي طبيعي كشور خطرناك است ، توضيح مي دهد: محققان و سازمان هاي بين المللي زيست محيطي از جمله IUCN – اتحاديه جهاني حفاظت – گونه هاي مهاجم تيلاپيا و حتي گونه هاي منفي محلي و اكوسيستم هاي طبيعي.

وي ادامه مي دهد: تجربه تلخ آوردن همان گونه هاي تيلاپيا نيل ، تيلاپيا Zila و تيلاپيا آبي يا Aureus به استان خيلستان منجر به تأثيرات منفي زيست محيطي بر گونه هاي محلي و تأثيرات اقتصادي مخرب بر صيادان محلي و پرورش دهندگان ماهي گرمابي مي شود. اين به ما يادآوري مي كند كه ما در مورد ماهي تيلاپيا بسيار محتاط هستيم و اگر اين ماهي به برخي از استان هاي كشور آورده شود ، ماهي تيلاپيا به طور غيرقانوني به ساير استان ها منتقل مي شود و مانند ساير گونه ها به نظر مي رسد زيرا توسط سازمان هاي مربوطه كنترل نمي شود. طي چند سال در بسياري از مناطق كشور از جمله استانهاي ساحلي درياي خزر ديده مي شود.

ورود گونه هاي گياهي و جانوري غيربومي مضر به تالاب ها ممنوع است

طبق ماده 3 قانون حفاظت ، احيا و مديريت تالاب هاي كشور – مصوب 1397 – ورود گونه هاي مضر غير گياهي و گياهي به تالاب ها ممنوع است و اين قانون سازمان حفاظت محيط زيست را ملزم به تهيه ليست اين گونه هاي مضر. وليهاني مي گويد: “تيلاپيا نيل” كه مجوز كشت را دارد ، در ليست گونه هاي مضر است. بنابراين ، روشن است كه در اين مورد ، قانون نقض مي شود و حقوق عمومي كاملاً ناديده گرفته مي شود.

وي با بيان اينكه گزارش ارزيابي خطر تيلاپيا توسط يكي از كارشناسان موسسه تحقيقات شيلات ، يكي از قوي ترين طرفداران معرفي اين گونه از ابتدا تهيه شده است ، اضافه كرد: ارزيابي توسط كارشناسان مربوطه سازمان محيط زيست تأييد نشد ، اما پروانه دام توسط رئيس سازمان صادر شد.

يك كارشناس و پژوهشگر گونه هاي آبزي غيربومي تأكيد مي كند: تصويب اين پروژه بدون گزارش ارزيابي ريسك اصولاً و مخالف توسعه پايدار است و در نتيجه تهديدات ، مشكلات و خطرات زيست محيطي كشت ماهي تيلاپيا مورد توجه قرار گرفته است. بگير

وليهاني تأكيد مي كند كه مهمترين عاملي كه مي تواند منجر به تصميمات غير زيست محيطي شود ، عدم نگاه طولاني مدت به تصميمات توسعه است در حقيقت ، منافع اقتصادي كوتاه مدت پروژه هاي توسعه مانند برنامه توسعه تيلاپيا باعث تصميم گيري مديران و تصميم گيري مي شود. سازندگان به دنبال توسعه اصولي و پايدار هستند.

اين كارشناس محيط زيست همچنين تأكيد مي كند كه آژانس حفاظت از محيط زيست به دليل نقش نظارتي ، استقلال عمل و فعاليت در امور مختلف تخصصي را دارد.

وي همچنين معتقد است يكي ديگر از عوامل تصميم گيري غير زيست محيطي در سازمان حفاظت محيط زيست ، عدم تجربه زيست محيطي رهبران سازمان و نداشتن تجربه علمي مدير براي تصميم گيري در كشور است. با يك نگاه ساده

اگر گونه مهاجمي مانند تيلاپيا وارد محيط طبيعي شود ، نمي توان آن را از بين برد

اين كارشناس و پژوهشگر گونه هاي غير بومي آبزي با اشاره به اثرات مخرب ورود گونه هاي بومي و مهاجم به كشور مي گويد: اگر گونه هاي مهاجمي مانند تيلاپيا وارد محيط طبيعي شود ، از بين بردن آن عملاً غيرممكن است ، بنابراين از از معرفي و استفاده از اين گونه ها جلوگيري كنيد اين بهترين راه حل مديريت است زيرا كشور را از هزينه هاي بيش از حد براي مبارزه با اين آفات در آينده نجات مي دهد. اگر مقامات نظارتي و قضايي براي جلوگيري از برنامه هاي مخرب مانند طرح تيلاپيا اقدامي انجام دهند ، زمان آن فرا رسيده است كه اگر اين گونه ها به مناطق مختلف كشور سرايت كنند ، مبارزه موثر با آنها عملاً غيرممكن است.

انتهاي پيام